De Kalmthoutse Heide: een plek die absoluut op je wandel-lijstje hoort. En goed nieuws voor wie het niet alleen wil beleven: ook je hond is welkom! Niet op élk pad, maar wél op deze uitgestippelde wandeling via wandelknooppunten, waar je samen geniet van bossen, heidevelden, zandpaden en vergezichten. Vergeet alleen niet: honden moeten hier altijd aan de leiband.

Een zachte start: bossen, kronkelpaadjes en de Putse Moer

We starten onze wandeling aan de hoofdparking van de Kalmthoutse Heide, waar meteen een goed onderhouden bos ons verwelkomt. Smalle paden slingeren tussen de bomen en geven al snel een heerlijk rustgevend gevoel, ook Alfie loopt enthousiast mee. Na een tijdje bereiken we de eerste waterplassen: de Putse Moer. Heerlijke vergezichten en een mooie plek om even een wandelpauze te nemen.

Zand happen en hoogtevrees trotseren

De paden worden zanderiger, het wandelen pittiger. Dit is de Kalmthoutse Heide: zwoegen door het losse zand hoort erbij. Maar de beloning is groot. Niet veel later bereiken we uitkijktoren De Brandtoren. Voor wie geen hoogtevrees heeft, is dit een absolute aanrader. Zelf bleef ik halverwege steken (de knikkende knieën bij hoogtevrees, weet je wel), maar zelfs daar waren de uitzichten al fenomenaal.

We vervolgen onze weg over brede zandwegen die uiteindelijk overgaan in iets makkelijker begaanbare paden. Onderweg doorkruisen we open heidevelden en zien we het landschap telkens weer veranderen.

Nog een toren met een prachtig uitzicht

Na de tweede uitkijktoren, De Stapper, met zicht op het Stappersven, volgt een iets minder charmant stuk: een rechte asfaltweg waar ook fietsers en soms auto’s passeren. Gelukkig is het maar een klein stukje, en al snel duiken we opnieuw de natuur in.

Hier wandelen we heerlijk langs het water. Via een mooi uitkijkplatform komen we dicht bij de plas. Eendjes dobberen op het water, het riet ruist in de wind… dit is genieten van de natuur in z’n puurste vorm.

De route brengt ons kortstondig door een woonwijk van Kalmthout en eerlijk, ook leuk om even rond te kijken. Wat een prachtige huizen staan hier! Daarna keren we terug naar waar we begonnen: het hart van het natuurgebied. De laatste kilometers voelen licht aan. Misschien omdat we weten dat er een terrasje op ons wacht?

We sluiten af bij taverne De Heihoeve voor een drankje en iets lekkers. Alfie mag ondertussen nog even los ravotten in het hondenspeelbos aan de parking. Na 13 kilometer door bos, heide, zand en vennen zijn we helemaal voldaan. Of nee, opgeladen, dat is het juiste woord.