Vijf redenen om te kiezen voor een vakantie op het ritme van de boerderij

Zuid-Tirol is een plek waar de bergen je elke ochtend opnieuw stil maken, waar wandelingen beginnen aan je voordeur en waar het leven nog traag en écht aanvoelt. En dat geldt des te meer wanneer je logeert bij een Roter Hahn-boerderij.

Roter Hahn verzamelt meer dan 1.600 vakantieboerderijen verspreid over heel Zuid-Tirol, van wijnboerderijen in de laaglanden tot alpenhutten op hoogte. Maar het is meer dan een overnachtingsplek: het is een kennismaking met het boerenleven, met eerlijke producten van het erf, families die je met open armen ontvangen en een manier van reizen die rust brengt.

Wij verbleven in het gezellige Gapphof in Algund, op een appelboomgaard. Een perfect vertrekpunt voor wandelingen, maar ook een plek waar je gewoon even mag genieten. Waarom wij nu net voor Roter Hahn kozen? Hier zijn onze vijf persoonlijke redenen, en wie weet, inspireert het jou ook om de bergen net iets anders te beleven.

1. Wakker worden in Zuid-Tiroolse rust of toch bijna

Wij verbleven in Gapphof, een charmante boerderij die nét wat centraler ligt, in het hart van Algund. En dat voel je: dichtbij een winkelcentrum, vlak blij de hoofdweg en,  jawel,  op een steenworp van het treinspoor. Toen we op de eerste ochtend om iets voor zes gewekt werden door een passerende trein, had ik toch even een klein paniekje. Niet bepaald de dromerige start die je verwacht in de bergen.

Als lichte slaper voelde ik het in het begin extra hard, maar eerlijk? We raakten eraan gewend. En we leerden ook slim te schakelen: in plaats van op het terras met zicht op het winkelcentrum en spoor te zitten, trokken we naar de tuin, aan de andere kant van het gebouw. Daar, tussen de appelbomen, viel het stadsgeluid al veel minder op.

Natuurlijk droom je van alleen fluitende vogels en bergen in de ochtendmist, en dat vind je ook. Want wie liever logeert ver van de dorpskernen, vindt bij Roter Hahn volop boerderijen die tegen heuvelruggen aan liggen, middenin het groen. Daar word je wakker met uitzicht op alpenweides, hoor je misschien een koe in de verte of alleen het kabbelen van een beekje.

En toch: ook zo’n centralere ligging heeft zijn voordelen. We zaten op wandelafstand van winkels, zaten zó op de hoofdweg naar nieuwe wandelavonturen, en, spoiler alert,  voor Alfie bleek het hier ook een schot in de roos. Daarover later meer.

Dus ja, onze Zuid-Tiroolse rust begon misschien op een iets minder idyllische noot, maar eindigde alsnog in de boomgaard. En dat is misschien net het mooie: er is een plek voor ieders tempo bij Roter Hahn

2. Ontbijten met producten van eigen erf

Bij Gapphof schoven we niet aan een ontbijttafel. Elke ochtend hing er een mooi gevulde stoffen zak aan onze voordeur, een klein ritueel dat we snel gingen koesteren. Wat zat erin vandaag? Vers brood, een potje huisgemaakte confituur (die met appel was onze favoriet), een flesje sap uit de boomgaard of een zachtgekookt eitje van de eigen kippen. Altijd een verrassing, altijd lokaal.

De boerin, Clio, vertelde ons vol trots over de appelboomgaard achter het huis. Over hoe ze werkt met het ritme van de seizoenen, wat ze allemaal maakt met haar appels, van sappen tot chutneys en zelfs azijn en hoe alles verwerkt wordt met de hand.
In de kelder van haar huis vind je een klein winkeltje waar je al die producten kan kopen. En er is zelfs een minuscule bar met toogje, de perfecte plek om even neer te ploffen met een glaasje appelsap of cider, tussen de geur van houten rekken en potten confituur.

Hier is niets massaal. Geen buffet met bordjes onder warmhoudlampen. Alles is écht. Eerlijk. Met liefde gemaakt.

En dat proef je. In elke hap. In elk slokje. Het ontbijt voelt niet als een service, maar als een persoonlijk gebaar, een stukje ambacht op je bord.

3. Verdwalen tussen de appelbomen

Iedere ochtend begon op dezelfde manier: met een wandeling door de appelboomgaard, samen met Alfie. Hij struinde tussen het hoge gras, ik volgde de paadjes. Geen betere manier om wakker te worden dan tussen het ochtendlicht dat door de bladeren filtert en de geur van rijp fruit die al in de lucht hangt.

Wat zo bijzonder was? Die appelbomen waren er niet alleen bij ons verblijf. Heel de regio staat ermee vol. Ze tekenen het landschap, tot ver op de hellingen, en geven Zuid-Tirol dat unieke, zachte ritme.

Langs onze boerderij, Gapphof, lag zelfs een verdeelcentrum voor appels. Grote bakken vol fruit stonden buiten, en als je daar ’s ochtends langsliep, rook je het meteen, die frisse, lichtzoete geur die zich mengt met de berglucht. Zo puur.

Ook de kippen en kalkoenen van het erf liepen er hun dagelijkse ronde. Tussen de bomen, op zoek naar wat lekkers, alsof ze er net zo’n vast ochtendritueel van hadden gemaakt als wij.

Want tussen die rijen bomen voel je echt het ritme van de streek. Het is niet alleen een prachtig decor, maar ook een plek waar geleefd en gewerkt wordt. Met aandacht voor de grond, het seizoen en wat de natuur geeft.

En verdwalen? Dat deden we graag. Want uiteindelijk liep elk pad weer terug naar waar we begonnen waren: bij de boerderij, waar het altijd goed thuiskomen was.

4. Kleinschalig, op het ritme van de boerderij

Roter Hahn staat voor kwaliteit, maar ook voor kleinschaligheid. Dat is geen detail, het is zelfs een voorwaarde: wie het label wil dragen, moet bewust kiezen voor beperkt aantal gasten, persoonlijke ontvangst én een nauwe band met het leven op de boerderij. Geen toeristenmassa, geen buffetten of animatieprogramma’s, wel een plek waar je écht mee mag draaien in het ritme van het erf.

Onze boerderij had maar een handvol appartementen, wat zorgde voor rust en ruimte. We deelden de tuin met de familie en zagen de dag mee evolueren met hun werk. ’s Ochtends de kippen los, ’s avonds de tractor nog even het erf over. Er is tijd voor een praatje, een tip voor een wandeling, of gewoon om even te zitten in de zon. Het leven gebeurt hier niet sneller dan nodig. En dat voel je.

Wat Roter Hahn ook mooi maakt: het label gaat verder dan alleen logies. Er zijn ook eetplekken en restaurants die aangesloten zijn, en ook daar gelden duidelijke regels. Minstens 80% van wat er op het menu staat, moet streekgebonden zijn. Geen cola of fanta dus, maar zelfgemaakte siropen, appelsap, lokaal gebrouwen bier of wijn van eigen druiven. Dat proef je, in alles.

Wij lunchten op een middag bij Rauthof in Merano, zo’n plek met het Roter Hahn-label. De knödelsoep was verrukkelijk, net als de vleesplank, maar het mooiste moment was misschien wel hoe we daar echt even deel uitmaakten van het boerderijleven. De overgrootmoeder kwam samen met kinderen en kleinkinderen aan een van de tafels zitten om de middagmaaltijd te delen. Geen opgezet tafereel,  gewoon leven, puur en echt.

En precies dat maakt het verschil: je wordt geen toeschouwer van een boerenleven, je wordt er even in opgenomen

5. En Alfie? Die voelde zich net zo welkom

Wat dit verblijf nog nét dat tikkeltje specialer maakte? Dat ook Alfie, onze Australische herder, zich meteen thuis voelde. Niet gewoon “honden toegelaten”, maar écht welkom. Bij aankomst stond er een mandje klaar, een bakje water en hondensnoepjes. Bij Gapphof was er ook een losloopzone waar hij veilig zijn energie kwijt kon. Dat gaf meteen rust.

Als hondenbaasje hoop je maar op één ding: dat je viervoeter zich net zo welkom voelt als jij. Niet dat hij ‘erbij mag’, maar dat hij écht meetelt. En dat gevoel hadden we hier meteen. Alfie huppelde elke ochtend mee tussen de appelbomen en lag ’s avonds compleet uitgeblust, en gelukkig, aan onze voeten. Dit was ook voor hem vakantie.

Het is trouwens niet vanzelfsprekend dat boerderijlogies honden toelaten. Vaak lopen er andere dieren rond (zoals hier ook: kippen, kalkoenen en de hond van Clio), en dat maakt het voor veel uitbaters net wat moeilijker. Maar bij Roter Hahn kan het dus wél, op een zorgzame en verantwoorde manier.

Voor ons is dit een perfecte combinatie: kleinschalig logeren op een actieve boerderij én onze hond die gewoon mee mag, zonder gedoe. Je voelt het aan alles: hier is plaats voor iedereen die met liefde komt, ook de viervoeters.